Is in staat zijn om je eigen definitie van succes te bepalen. 

Het Ware Noorden is een begrip uit het managementwoordenboek waarmee een bedrijf zegt: zolang we die kant opvaren gaan we goed. 

Audioverkoper Sonos zegt al jaren: we kunnen koersen op onze winst of omzet, maar dat doen we niet. Ons Ware Noorden is klanttevredenheid. Zolang die hoog is, varen we de goede kant op en komt het met de rest ook wel goed. 

Als ik zelf geestelijk de weg even kwijt ben, is daar gelukkig de tweede brief aan die merkwaardig Korinthiërs. Een gedesillusioneerde Paulus - teleurgesteld in alles en iedereen - zoekt daar zijn Ware Noorden en stelt in hoofdstuk 1 vers 12:

Dit is onze roem; het getuigenis van ons geweten dat wij ons in eenvoud en oprechtheid van God, niet in vleselijke wijsheid maar in genade van God gedragen hebben, in de wereld en in het bijzonder ten opzichte van u.

Ziedaar het Ware Noorden van Paulus:

1. Eenvoud = wars van poeha
2. Oprechtheid = bloedeerlijk
3. Niet in vleselijke wijsheid = vrij van ego
4. In genade van God = ondanks alles toch liefhebben: jezelf, je buurman, Trump met corona)

Het leven kan stormen en tekeer gaan, maar zolang je die kant op blijft varen ga je goed, zegt Paulus.

Een van onze problemen in de Westerse kerk is dat we een vijand hebben die is als koolmonoxide. Je ziet, voelt of ruikt hem niet - en hij doodt je levend.

Sheep Among Wolves is een documentaire over de ondergrondse kerk in Iran - naar verluidt de snelstgroeiende kerk van de wereld. Je hoort daar over een Iraanse vrouw die ontsnapt aan de vervolging en terechtkomt in de VS. Vrijwel direct maakt ze rechtsomkeert.

Dit is wat ze ervaarde in de Westerse kerk: ‘There is a satanic lullaby there. All christians are sleepy. I started feeling sleepy. That to me is a greater threat to my faith, than the persecution in Iran.’

Gods Koninkrijk verschijnt niet zonder slag of stoot. Jezus vocht met de machten van de duisternis. Paulus streed de goede strijd, behield zijn geloof en won de wedloop. Jezus zegt tegen alle zeven gemeenten in Openbaringen: zorg dat je het kwade overwint.

Tegen welke vijand hebben we in Amsterdam en Nederland te vechten? Zijn naam is geen verkrachting, verdrukking, vernedering of uitsluiting. Was het maar zo, zegt die vrouw uit Irak. Jullie vijand is veel gevaarlijker.

Zodra ze het zegt, zie ik de geestelijke apathie en slaperigheid als een wolk overal rondhangen, ook in mijn eigen leven.

Als dit onze Goliath is, hoe vecht je hier dan tegen? Mijn eerlijke antwoord: ik weet het niet meer. Ik heb voor m’n gevoel alles uit de kast getrokken, maar ben door m’n opties heen. Al mijn plannen en ideeën voelen als klappertjespistolen.

Behalve bidden - het enige echte geestelijke wapen dat ik nog heb. Hoe ouder ik word, hoe meer ik geloof dat gebed het enige is waar werkelijk kracht in zit. Dus dat is wat ik te doen heb. Alleen en met de mensen om me heen.

P.S. Dit is één van de veertig gedachten en ideeën die ik onlangs in de vorm van een open brief verstuurd heb aan een klein groepje mensen met wie ik qua Kerk Zijn samen optrek. De centrale vraag: als corona een reset is, wat is de update? Belangstelling? De brief is hier digitaal te vinden.

Ik weet niet hoe met jou zit, maar soms heb ik het even he-le-maal geschoten met life, universe and everything. De vinkentering kunnen ze krijgen, allemaal.

Het kan leiden tot momenten die mij het dierbaarste zijn in dit leven: bediend worden door God himself. 

Ik loop in zo'n geval met mijn gefrustreerde ziel onder mijn arm, maar kom geen stap verder. Ik besluit ten langen leste tot een wandeling, samen met God. Ik slenter door de stad, straat in park uit. Af en toe praat ik wat, hele stukken ben ik stil.

Soms duurt het een poosje, maar nog nooit gebeurde het niet. Na verloop van tijd is het alsof mijn ziel, laagje voor laagje, als een ui wordt afgepeld. Hoe weet ik niet. Ik zie het als de Überober, die me op vakkundige wijze laat zien waar mijn échte pijn en honger zit. Elke paar lantaarnpalen weer een laagje dieper. 

En dan eindelijk, ergens op een bankje in een Amsterdams park, voelt mijn hart weer zacht en open. Kilometers van huis kom ik thuis op een plek van volkomen eerlijkheid. Altijd uitmondend in een terloopse slachting van een of ander gouden kalf. Ineens weet ik me weer gezien, gekend en geliefd. Voldaan slenter ik weer naar huis.