Mijn wekker gaat. Het is 05.45 uur. De strijd begint. De verleiding om te blijven liggen is al wakker. Om 06.13 boek ik mijn eerste overwinning en ga eruit. Niet omdat ik zin heb, maar omdat ik het zat ben. Dat de dag mij overkomt, over me heen spoelt als een golf van verantwoordelijkheden, mij aan het eind van de dag op het strand achterlatend als een naar adem happende garnaal die niks anders meer kan dan Netflix kijken.

Dus sleep ik mezelf naar de douche, maak koffie en betreed de open plek. Voor een moment het ontwakende bos vol mensen, agenda’s en verwachtingen achter me latend. En midden op die open plek vind ik een bureau. 

De rest is er al. De stemmen. Wat doe je hier? Het wordt niks! Jij hoort hier niet! Je hebt hier geen tijd voor! Hier zijn is egoïstisch! 

Deel twee van het gevecht begint. Ik ga zitten en schuif mijn stoel aan. 

Na een half uur Jasperiaans (lees: zonder enige structuur) mediteren ga ik aan de slag. Ik pak een leeg A4-tje en ga iets maken. Ik schrijf 20 minuten ononderbroken op het scherpst van de snede over wat me bezig houdt. En dan maak ik iets anders. Een uur lang. Een post voor mijn blog. Een idee voor een video. Een lijn voor een preek. Een hoofdstuk voor mijn boek. Maakt niet uit – als het maar iets is wat IK belangrijk vind. Als het maar MIJN creativiteit betreft. Ideeën komen te voorschijn, nieuwe werelden worden geboren en verhalen verteld. 

En dan is het half acht. Het rumoer uit het bos zwelt aan. 

Ik kijk naar mijn bureau en zet een punt. Dat was het voor vandaag. Mijn dag is al af. Ik heb mijn vijanden overwonnen. Ik heb mijn eigen werk als Kunstenaar gedaan. Nu kijken waar ik anderen mee kan helpen. 

Het is tijd om het bos weer in te stappen. 

P.S. 18 mei gaat een groep mensen aan het werk om een open plek in hun bos te creëren. Eens en voor altijd. Interesse? Check lerencreeren.com.

Vriendschap is niet nodig om te overleven. Een wereld zonder kameraadschap draait gewoon door. Ook zonder onderdeel te zijn van een groep vrienden kan je prima geld verdienen, kinderen verwekken en oud worden.

Behalve als je wilt dat die wereld anders gaat draaien. Als je een bedoeling voor je ziet die nog onzichtbaar is. Als je gelooft dat er iets nieuws in het verschiet ligt. Dán zou vriendschap wel eens noodzakelijker kunnen zijn dan we vaak denken.

Een klein groepje vrienden heeft namelijk het vermogen om niet alleen veel plezier op te leveren, maar ook om dingen te laten vliegen die we in ons eentje nooit van de grond zouden krijgen.

Kameraadschap heeft het in zich om krachten en overtuigingen zodanig te bundelen dat ze in staat zijn de zwaartekracht te overstijgen die zegt: nee, dit is vreemd, dit gaat niet werken, dit kan niet, laat toch joh.

C.S. Lewis zegt het in ‘De vier liefdes’ als volgt: “Je zou kunnen zeggen dat vriendschappen van praktische waarde zijn voor de samenleving. Elke beschaafde religie is begonnen in een kleine vriendengroep. De wiskunde is tot stand gekomen toen een paar Griekse vrienden met elkaar in gesprek raakten over getallen en lijnen en hoeken […] De beweging voor de afschaffing van de slavernij, de Reformatie, de Renaissance, je zou van al die bewegingen zonder al te veel overdrijving kunnen zeggen dat ze op dezelfde manier begonnen zijn.”

Hij kon het weten. Lewis’ vriendenclub heette De Inklings en uit die groep werden wereldveranderende klassiekers als ‘Narnia’ en ‘Lord of the Rings’ van J.R.R. Tolkien geboren.

Lewis zegt: “Kleine groepjes vrienden die de ‘wereld’ de rug toe keren, die brengen de werkelijke veranderingen teweeg.”

P.S. zaterdag 18 mei start een nieuw reisgezelschap. Deze groep is niet ‘nodig’. Je overleeft prima zonder. Maar als je zin hebt om de zwaartekracht te ontstijgen die probeert je creativiteit op de grond te houden – dan kunnen we onze krachten bundelen. Check de site van LEREN CREËREN.