Maartje ten huwelijk vragen vond ik overdreven. De trouwdatum stond al, we waren alles al aan het regelen, om nu nog een aanzoek te doen voelde wat awkward. Ik bedoel, het is toch duidelijk allemaal?
Een paar maanden later woonde ik in New York (nog altijd ongetrouwd), en kwam Maartje me opzoeken. Ergens in een Starbucks begon ze te sputteren dat ze het eigenlijk wel gemist had, een aanzoek. Want een onzin, zei ik. Ik bedoel, het is toch duidelijk allemaal?
Maar daar kwam ik niet mee weg. Maartje legde uit hoe dat voor een vrouw is. Als een man zich uitspreekt. Als een man zeer expliciet zegt waarom hij voor háár kiest en voor niemand anders. Dat hij dat z’n hart laat zien, waarbij de kans bestaat dat hij afgewezen wordt. Dat is waar een vrouwenhart voor gemaakt is.
Kak, dacht ik. Nu zie ik het pas. Wat een gemiste kans. Ik kocht stiekem een fles champagne en maakte het die avond goed. En in al z’n onhandigheid werd het een nog mooier moment als wanneer ik het zelf in één keer allemaal goed en mannelijk en romantisch had geregeld.
Ik heb moeten leren dat er ongekende kracht zit in kwetsbaarheid. Dat is bij mij niet aangeboren. En bij niemand niet volgens mij. Dat moet je verteld worden, dat moet je ontdekken, dat is één van de belangrijkste lessen in the school of life.
Laatst zat ik met mijn moeder in de auto. Vertelde ze me doodleuk dat mijn vader haar ook nooit ten huwelijk had gevraagd. Vond ie onzin, zei ze. Ik reed pardoes zowat tegen de vangrail. Wat? Pardon? Dáárom had ik Maartje niet gevraagd. Ik wist gewoon niet hoe belangrijk het was. Mijn vader had het me niet geleerd. En ik snap waarom: zijn vader had het hem ook niet geleerd.
Met vallen en opstaan leer ik dat kwetsbaarheid een ongekend krachtig wapen is. Wil je iets bereiken in het leven? Gebruik je kwetsbaarheid en verbaas je over hoe ver je komt.
Kwetsbaarheid is het bovennatuurlijke wapen wat God gebruikte om de mens te redden. Ik ken niemand die zo kwetsbaar werd als Jezus. Niemand gaf zich bloot als Hij. Letterlijk. Niemand ging zo op z’n knieën voor de mens als Hij. Geen filosoof, geen dichter, geen therapeut, geen leraar, geen goeroe, geen coach. Niemand werd afgewezen als Hij. Niemand. En daarom aanbid ik hém als Koning. Niet omdat het hoort of moet - het tijdperk van de religie mag wat mij betreft definitief aan de geestelijke wilgen gehangen worden - maar simpelweg omdat ik niemand ken die lager ging dan Hij.
The way up is down. En down = kwetsbaarheid.
Jij en ik zijn gemaakt naar Zijn beeld. Vandaag is een nieuwe dag. Met nieuwe kansen. Voor nieuwe kwetsbaarheid:
- je vrouw verleiden om te vrijen
- iemand vragen voor een date (en vertellen waarom!)
- tegen je kind zeggen hoeveel je van hem of haar houdt (en vertellen waarom!)
- een collega een compliment geven
- hoi zeggen tegen een onbekende op straat
- voor iemand voor genezing bidden
- iets schrijven of een kunstwerk maken
- een kadootje kopen en geven en vertellen waarom
- een mooi persoonlijk verhaal delen op Facebook of Instagram
Of iemand ten huwelijk vragen. Dat kan natuurlijk ook.
