Wij kennen J.K. Rowling als de buitengewoon succesvolle schrijfster van de Harry Potter serie, maar in de eerste jaren na haar studie leek ze compleet mislukt. Een buitengewoon kortstondig huwelijk was vastgelopen, ze was werkeloos, een alleenstaande moeder en zo arm als je maar kunt zijn in hedendaags Groot-Britannië.
Jaren geleden gaf J.K. Rowling een prachtige speech voor afstuderende studenten aan de universiteit van Harvard.
Ze vertelt in die speech dat het niet bepaald prettig is om te mislukken:
Nu ga ik hier niet beweren dat het leuk is om te mislukken. Die periode in mijn leven was duister en akelig, en ik had geen flauw benul dat er ooit een sprookjeswending zou komen — zoals de pers het sindsdien steevast noemt. Ik had ook geen idee hoe lang die donkere tunnel nog zou zijn, en een hele tijd was het licht aan het einde ervan veel meer hoop dan werkelijkheid.
Maar dan legt ze uit waarom mislukken haar zo enorm heeft geholpen:
Waarom begin ik dan nu over de voordelen van mislukken? Eenvoudigweg omdat alles wat niet essentieel was wegviel. Ik maakte mezelf niet langer wijs dat ik iets was wat ik in werkelijkheid niet was, en ik stak al mijn energie in het afmaken van het enige werk dat er voor toe deed. Als ik geslaagd was op een ander gebied, dan was ik misschien nooit zo vastbesloten geweest om te slagen op dat ene terrein waar ik voor mijn gevoel echt thuishoorde.
Vorig jaar werd ik 40 en besloot ik dat het tijd was voor een midlifecrisis. Ik zat mezelf namelijk wijs te maken dat ik iets was wat ik in werkelijkheid niet was. En ik was daar na jaren van hard werken nogal moe van geworden. Toen ik daarmee ophield voelde dat als een persoonlijke 5 mei, en sprongen allerlei stukken Jasper verrast uit hun gevangenis tevoorschijn.
Een midlifecrisis is niet leuk, maar ik gun het iedereen. Eenvoudigweg omdat alles wat niet essentieel is wegvalt.
En de moraal van haar verhaal:
De wetenschap dat tegenslagen je wijzer en sterker hebben gemaakt betekent dat je daarna weet datje alles aankunt. Je zult jezelf en de kracht van je relaties nooit echt kennen totdat ze door tegenslag op de proef gesteld zijn. Dat besef is een geschenk, al is de weg ernaartoe pijnlijk, en voor mij is het meer waard dan alle diploma’s en getuigschriften die ik ooit heb gehaald.
