Maartje en ik hebben geen seks met elkaar gehad voor ons huwelijk.
Waarschijnlijk zijn wij de enige twee inwoners van Amsterdam van de afgelopen 183 jaar die dat zo gedaan hebben.
De vraag is vervolgens natuurlijk: waarom niet?
Omdat het niet mocht van onze ouders.
Omdat het niet mocht van God.
Omdat we anders naar de hel zouden gaan.
Omdat we hielden van gehoorzaamheid.
Omdat we gewoon hele heilige mensen waren.
Omdat we eigenlijk niet echt van seks van hielden.
Ehm.
Nee.
Het was omdat we enorm graag overnieuw wilden beginnen.
Toen wij een relatie kregen begonnen we seksueel gezien niet bepaald op nul. Allebei namen we een rugzak aan ervaring mee. Dus op een gegeven moest die rugzak op tafel.
Wat me toen opviel was hoe intens ik het vond om Maartje te vertellen wat er allemaal in mijn rugzak zat.
Wat me ook opviel was hoe intens ik het vond om van Maartje te horen wat er allemaal in haar rugzak zat.
Wat is dat toch met seks dat het zoveel bij ons triggert? Zou seks misschien om veel meer kunnen gaan dan alleen een fysieke handeling? Gaat achter seks misschien een wereld achter schuil van diepe emotionele behoeften en grenzen en kwetsbaarheid waardoor het soms zonder dat we het doorhebben zoveel meer is dan de daad an sich?
Toen Maartje en ik elkaar leerde kennen was het krijgen van een relatie helemaal geen optie voor mij. Want dat betekende dat zij mij écht zou leren kennen. Inclusief die rugzak met al die shit erin. En dat ging niet, wat mij betreft
Dus hadden we geen relatie. Wat we wel deden: praten. Uren en uren en uren.
En na verloop van tijd werden we vrienden. Een relatie kon ik het niet noemen, dat was veel te ingewikkeld voor mij. Maar ik kon er niet om heen: als ik praatte met Maartje kwam ik ALTIJD beter uit dat gesprek als dat ik er in ging. En zij ook. En dat is volgens mij vriendschap. Dat je het beste in elkaar naar boven haalt. En dat is volgens mij de enige echte basis voor een gezond huwelijk, maar dat geheel terzijde.
Het probleem was: ik begon haar te vertrouwen. Mijn ijs begon te smelten. En met dat het vertrouwen groeide kon ik af en toe wat uit mijn rugzak op tafel leggen.
En hoe reageerde Maartje? Het raakte haar. Enorm. Ze heeft erom gehuild. Het heeft haar pijn gedaan. Ze is boos geweest. Maar ze liep niet weg. Ze bleef. Iedere keer eindigde het gesprek met genade: ik hou nog steeds van je. Sterker nog: nu begin ik je écht te kennen en voel ik dat ik meer van je hou dan ooit.
Het was intens. En supermooi. En genezend. Genade in actie.
Misschien begrijp je nu iets beter dat toen we besloten om samen verder te gaan, we op seksueel gebied graag overnieuw wilden beginnen.
Tot dan toe was seks voor ons allebei iets geweest wat te maken had met: opportunisme, zo-gaat-dat-nu-eenmaal, geiligheid, onzekerheid, geheimzinnigheid, isolement.
Maar wat we samen aan het ontdekken waren: het is ZO veel meer dan dat. Het is ZO veel mooier dan dat. Het is ZO veel rijker dan dat.
Seks is niets minder dan een kado van God aan de mens om het mooiste te vieren wat er is: onvoorwaardelijke liefde. En niet en beetje, maar to the max.
De Bijbel staat vol met seks. Er zijn talloze passages waar het gaat over overgave, extase, zevende hemels en weet ik veel wat. Tussen man en vrouw. En tussen God en mens.
Voor mij was seks altijd iets ingewikkelds. Voor God is het vol licht en openheid.
De relatie van God met mens is niet die van werknemer en werkgever. Of van een vaag concept met een klompje moleculen. Nee, het is die van Bruidegom die gepassioneerd van zijn Bruid houdt.
Seks is niet aards maar hemels.
MAAR, er is een grote MAAR. Bij God is seks nooit een los ding. NOOIT. Seks is altijd een beeld van iets groters. Het staat in een kader. Het hoort altijd bij een deal. Een verbond, noemt de Bijbel dat. Een relatie met een serieus wederzijds commitment.
Na hier jaren mee gestoeid te hebben geloof ik dat de boodschap is van de Bijbel: God heeft seks bedoeld als een prachtige uiting van gepassioneerd wederzijds commitment.
En ja hoor, daar is tie dan. Het C-woord. Het woord waar alle Amsterdammers nog warser van zijn dan het R-woord. Rotterdam.
Je kan het in Amsterdam echt overal over hebben. Zwarteklaas. Witte Piet. Twee ouder gezinnen. Netneutraliteit. Genderneutraliteit. Vier ouder gezinnen. Allemaal prima.
Maar als het gaat om commitment krijgen wij als Amsterdammers accuut pukkeltjes op de meest bijzondere plaatsen.
Maar bij God is commitment HUGE. Commitment is het kenmerk van zijn liefde. Sterker nog, het is het bewijs van zijn liefde. In de Bijbel staat in Romeinen 5 dat God zijn liefde aan ons bewees door Jezus voor ons te laten sterven toen wij nog zondaars waren.
Dus Jezus committeerde zich aan ons, terwijl wij onvolkomen waren, imperfect, ongeïnteresseerd, ondankbaar. Sterker nog: hij committeerde zich aan mensen die hem vervolgens aan het kruis hingen. Dát is liefde.
Liefde zonder commitment is geen liefde. Dat is iemand aardig vinden. Of geïnteresseerd zijn in iemands lichaam. Allemaal prima, maar noem het geen liefde.
Want liefde = commitment. En seks is een fysieke uiting van je commitment.
Dus, als jij seks hebt met iemand, maar zegt: ik wil geen relatie, en trouwen zit er al helemaal niet in. Dan zeg je eigenlijk: ik vind je leuk, ik vind je leuk genoeg om seks mee te hebben. Maar ik vind je ook weer niet zó leuk dat ik me aan je wil committeren. Je bent leuk, maar ook weer niet zó leuk.
Hmm. Think about it.
Trouwen is het uittrekken van je emotionele kleren. Je ontdoet je van alle voorwaardelijkheid. Je mitsen en je maren gooi je uit het raam. Al je voorbehoud trekt je door het toilet. Je houdt niks achter. Je geeft je helemaal. De ander mag alles van je zien. Mag overal bij. Mag alles aanraken. En dán seks hebben, dat is één van de mooiste dingen hier op aarde.
Seks hebben voordat je onvoorwaardelijk voor iemand gekozen hebt is als vrijen met je kleren aan.
Hmm. Think about it.
Ik leef in een stad waar seks zonder commitment volstrekt normaal is. En ik snap dat. Aan moralistisch gedoe doen we niet meer. Dus wat is het probleem.
Dat het zo klote voelt, the morning after, dát is het probleem.
Als je dan in staat bent om écht te voelen, voel je dat het niet goed voelt. Het voelt awkward. Verdrietig misschien ergens. Je hart wil meer dan dit. Veel vrouwen weten nu waar ik het over heb. Voor ons mannen is het een stuk lastiger om dit te voelen.
Maar dat moet iedereen lekker zelf uitzoeken.
Ik kan je alleen mijn verhaal vertellen. En mijn verhaal is dat ik door schade en schande wist: ik wil het heel graag anders. Ik wilde veiligheid. En seks na commitment is de enige echt veilige seks. Daar verlangde ik naar voor mezelf, na alles wat er gebeurd was. Maar vooral voor Maartje. En trouwen is voor mij de ultieme verklaring van commitment.
Zogezegd zogedaan. We waren nog niet getrouwd, maar ik woonde al bij Maartje want een ander huis had ik niet. Maar richting slapenstijd klom ik twee trappen op naar de zolder waar mijn matras lag. Was dat makkelijk? Nee natuurlijk niet, het was super irritant. Als je dat niet irritant vindt moet je serieus langs de huisarts en heel snel het een en ander laten checken.
Maar we hadden onze trouwdatum staan. En dan moet je gewoon even niet piepen. Dan moet je gewoon even volhouden en staan voor wat je met jezelf afspreekt. Daar krijg je helemaal niks van. Hooguit een wat overspannen verwachting.
Tijdens onze huwelijksnacht moest ik huilen. Niet heel erg, anders schiet het met de daad allemaal niet op natuurlijk. Gewoon een paar tranen. Niet omdat ik verdriet voelde. Misschien ook wel een beetje. Maar vooral vanwege ontroering. Dat ik opnieuw mocht beginnen. En dat ik ondanks mijn verleden seksualiteit mocht gaan ervaren zoals het bedoeld is: als een gepassioneerde viering van de onvoorwaardelijke liefde.
Die ervaring gun ik echt iedereen. En God gunt het iedereen nog meer. Want after all: het was Zijn idee.